اقامت گروهی هوا، دریا و خاک: طراحی با مکان آغاز مجموعه‌ای از برنامه‌های اقامت هنری در «موزه‌ی فقدان و بازسازی» در جزایر اورکنی اسکاتلند است که با همکاری «مرکز پیرآرتز» در استرومنس شکل می‌گیرد. این اقامت گروهی در «لینکس‌هاوس» در بیرسی و در سایت‌های مهم باستانشناسی و طبیعیِ جزایر اورکنی برگزار می‌شود.
تریسی مک‌کنا و دنیکا مایر رهبری این اقامت را برعهده دارند: تریسی مک‌کنا (اسکاتلند-ایتالیا) و ادوین جنسن (هلند) دو بنیان‌گزار و کیوریتور موزه‌ی فقدان و بازسازی هستند. پراکسیس هنری و مشارکتی آن‌ها شامل شیوه‌ای خلاق و گفت‌وگویی است که بطور هم‌زمان تولید، ارائه، تبادل، فراگیری و پژوهش را دربرمی‌گیرد. «طراحی» بخش اصلی روش کار آن‌ها را تشکیل می‌دهد که در قالب اثر هنری، نمایشگاه، آثار چاپی، کتاب و مقاله انتشار می یابد. دنیکا مایر هنرمند آمریکایی و دانشیار هنرهای زیبا در دانشگاه ترنت ناتینگهام است. از جمله علایق پژوهشی او عبارت از عدم تکرارِ تکرار، تصاویر و خطوط شکسته، استفاده از لغزش‌ها و جزئیات نامحسوس به منظور عبور از تناسب است. آثار او به شکل‌های مختلفی چون طراحی، چیدمان، صدا، موسیقی و جفت‌وجورکاری‌های سه‌بعدی انجام می‌شود. او ایده‌هایی چون کار سخت، ارزش‌های سنتی و توقعات را هم‌زمان با کنکاش در دوگانه‌ی متریال و مکان مورد بررسی قرار می‌دهد.
رهبرانِ هوا، دریا و خاک: طراحی با مکان از مهارت‌ها و تخصص‌های مختلفی همچون طراحی (در معنای کل) و شکل‌هایی از نشر و اجرا استفاده می‌کنند تا درباره‌ی موضوعاتی چون (ساختِ) مکان، (عدمِ) تعلق، حافظه، روایت‌ها (-ی شخصی) و آینده‌ی خیالی تحقیق کنند. متقاضیان شرکت در این اقامت کاروران خلاقی هستند که به کمک طراحی می‌اندیشند و برای ایشان طراحی روشی از کنکاش در فهم مکان است. همچنین علاقه‌ی شدید آن‌ها به طراحی با درنظرگیری این رشته به مثابه یک حوزه‌‌ه‌ی کاروری است: طراحیْ عملی خلاق، انتقادی و مکان‌مند است و در معنای عامِ خود، حوزه‌ی گسترده‌ای از کاروری است.
هدف از این اقامت گروهی، اشائه‌ی طراحی و اتخاذ انواع رویکردهای تجربیِ طراحی به منظور اکتشاف، پاسخ پژوهش‌محور و واکنش جمعی به مکان‌های مهم در جهان است. جلسات برنامه‌ریزی‌شده‌ای چون «گفت‌وگوی تصویری،» «نگریستن آهسته» و «شنیدن محیط» توجه هنرمندان شرکت‌کننده را به جزئیات جلب می‌کند. در واقع، «کوچک-کلان» که مضمون اصلی این اقامت را تشکیل می‌دهد تأکید بر چیزی است که فرد با خود از مکانی می‌آورد و در آن بجا می‌گذارد، چیزی که که شرکت‌کنندگان در این اقامت را به مکان آن و همچنین جهان بزرگ‌تر در بیرون از آن متصل می‌کند.
اقامت هنری حاضر تجربه‌ای برای تحریک شیوه‌های جدیدِ اندیشیدن و آزمودن از طریق تولید، تحقیق، یادگیری جمعی و ارائه است. این برنامه چارچوبی فراهم می‌سازد تا در آن آمیزش با جهان غیرانسانی و خلاقیت هنری به واسطه‌ای برای عمیق نگاه‌کردن و افزایش هشیاری در زندگی و هنر تبدیل شود. تمرکز عمده‌ی این اقامت بر روابط میان انسان وغیرانسان و تجسم تکنیک‌هایی نو برای دیدن و ارتباط با آن چیزی است که تحت عنوان «طبیعی یا دست‌نخورده» شناخته می‌شود. آنچه ضروری است همانا نوعی سرعتِ آهسته به منظور ارتقاء سطح دریافت درباره‌ی جهان پیرامون است‌ــــ‌نوعی هشیاری نسبت به طبیعت بی‌ثبات و هردم‌متغیرِ محیط، آن هنگام که در آن جای می‌گیریم و درباره‌ی آن کنکاش می‌کنیم.
ــــــــ
منبع و اطلاعات بیشتر: https://themuseumoflossandrenewal.life/drawing-with-place/
