برای گفتگو پیرامون موانع و مشکلات آشنا و ناآشنای زندگیِ روزمره، اغلب فرد نیاز دارد که امر آشنا را مورد وارسی قرار دهد، آن را بر هم بریزد، از نو بسازد و گاهاً باز کشف کند تا دوباره به مفهوم «آشنایی» دست یابد. مشاهده‌ی «خود» در محیط آشنای پیرامون تحت تأثیر بررسی و تلاشی است که برای درک معنای جهان می‌کنیم‌ـــــ‌معنایی که خود را در چشم‌انداز وسیع‌ترِ روش هنری آشکار می‌سازد. درحالیکه آثار هنریِ دو‌ــ و سه‌بعدی از تجربه‌ا‌ی فردی به زبانی شخصی صحبت به میان می‌آورند، بااین‌حال می‌توانند دربرگیرنده‌ی بیانی کلی‌تر از حیرت و سرگشتگی، هراس و وحشت در زندگی بیگانه، گرم و سرد، پلشت و پاک عصر حاضر باشند.
مارهاگ کار با پارچه‌‌‌ای بزرگ «شبیه پوست» را که اول بار از آن در برلین (۲۰۱۳) استفاده کرد، همچنان ادامه می‌دهد. اندازه‌ی این پارچه‌ی بژ رنگ [قهوه‌ای مایل به خاکستری] حالا ۲۰۰ متر مربع است. از دیگر مواد و مصالحی که او در زمستان در کارش ارائه داده خَز است. او همچنین در آثار اولیه‌ی خود با مجسمه‌های نرم چرمی کار کرده که [چرم آن‌ها] در اصل از مبلمان قدیمی گرفته شده است. در این مجموعه، او ۳ مجسمه‌ی نرم از جنس خَز نمایش می‌دهد. مارهاگ همچنین به موازات پراکسیس هنری گسترده‌ی خود، با لذت و صرف انرژی از مدیوم طراحی در کارش استفاده می‌کند، و گروهی دیگر از آثار مرتبط با این مجموعه طراحی‌های زنده‌ی او از اشیاء و وسایلی است که او در موقعیت‌های مختلف پرفورمنس خود مورد استفاده قرار داده است.
ـــــــ
به همراه رابرت آلدا، گیلیان کارسن و کارن کیپهوف در موزه‌ی ملی هنر ام. کی. سایرلیونیس، ۲۰۱۵
برای آلدا، طراحی لحظه‌ی نهایت آزادی و آسودگی است. او پروژه‌های خود را بر اساس نوعی مفهوم پیشینی می‌سازد. درحالیکه او با مدیوم‌های مختلف کار می‌کند، طراحی همیشه برایش مثل نوعی سیاحت است. آثار کارسن عمدتاً مربوط به زندگینامه است و نتیجه‌ی واکنش عاطفی را ثبت می‌کنند. آن‌ها موارد سیاسی/اجتماعی را در سطحی ساده و انسانی مورد بررسی قرار می‌دهند و مداخله‌ی سلطه‌جویانه را به پرسش می‌کشند. کریپهوف [در این نمایشگاه] کتاب هنرمندی را ارائه کرده است که محتوی کپی کلیه‌ی صفحات اول روزنامه‌ی برگنز تیدِنه در سال ۲۰۱۱ است (در کنار آن‌ها ریزوگراف‌هایی از شیرینی‌‌‌جات و مجموعه دیگری از چاپ ابرها ارائه می‌دهد). تصاویر اصلی [صفحات اول روزنامه] نیز بر روی دیوار دیگری نمایش داده می‌شوند. تصویر داخل کتاب با بیانیه‌ای از سوی هنرمند درباره‌ی «عینیت‌بخشی» به اخبارِ یک سال در رابطه با مصرف «سوبژکتیو» اخبار، شیرینی‌ها و تنقلات که هضم و کالاسازی اخبار را هموار می‌کنند، همراه شده است.
