تریسی
کِلی

من از طرف کیوتیک‌موبیل، پروژه‌ای از وِنز/فرانک (جولیا وِنز و پیتر فرانک) دعوت شده بودم تا مدتی از یک پیاجوآپه (موتورسیکلت سه‌چرخ) برای کار استودیویی خود استفاده کنم. با گسترش استفاده از ماشین‌‌آلات وِسپا (زنبور وحشی در زبان ایتالیایی)، مدلApe (به معنی زنبور عسل) که توسط طراح هواپیما کورادینو دسکانیو پیشنهاد شده بود، به عنوان نخستین الگویی که به نیازهای حمل‌ونقل و تجاریِ دوران پس‌ از جنگ ارجاع می‌داد معرفی شد. در همان سال، ایتالیای عصر پساموسولینی قانون اساسی جدیدی تدارک دید و از حکومت پادشاهی و فاشیستی به دولتی دموکرات تبدیل شد. در سال ۱۹٤۸، موتورهای Piaggio ape به مرحله‌ی تولید رسیدند و اولین انتخابات دموکراتیک در ایتالیا برگزار شد. من به عنوان بخشی از این میراث موازی، به بررسی زنبورهای عسل و زنبورهای وحشی به عنوان زیرساختی برای تفکر سیاسی پرداختم و اینکه چگونه آن‌ها به وجوهی از دموکراسی، رفتار گروهی و ذهن جمعی شکل می‌دهند. استفاده‌ از زنبورهای عسل در پروژه‌ی وِنز و فرانک بر مبنای کارکرد اتاق تاریک در عکاسی است‌ــــ‌جائیکه روش‌های آزمایشیِ فرمول‌های چاپ عکس، لحظه‌ای معلق و فضایی قاب‌گرفته‌ ایجاد کرده که در آن چیزی امکان ظهور دارد. من با استفاده از این حالت، یعنی کیفیتی از چیزی که هنوز نیامده و قرار است آشکار شود، آزمایشاتی را با تمرکز بر بدن انسان/ غیرانسان و فرم‌/فرم‌ناپذیری مجسمه انجام می‌دهم.

ـــــــــــ
نمایشگاه «نمایش رؤیایی،» کونست‌بزریک، اشتوتگارت؛ آلمان (۲۰۲۰) و «دعوت و پاسخ،» پروژه‌ی برمودا، میزوری، آمریکا (۲۰۲۰)
مواد عسل، ابریشم، فرومون زنبور عسل، دستمال و غیره

https://www.tracikellyartist.com/new-gallery-1/kneojud6wh01cz3yv7ls19wxmif2mt