…آن زن با نگرانی کنار در ایستاد و شروع به گریستن کرد…(*)
گرهارد آرمائر هانسن، پس از بارها تلاش ناموفق روی خرگوش‌ها، در تاریخ ۳ نوامبر ۱۸٧۹ باکتری جذام را با لبه‌ی چاقویی آلوده به چشم زنی علی‌رغم رضایت او وارد کرد. آلودگی منجر به رشد یک غده‌ی جذام در چشم زن شد. هنرمند در مکان موزه‌ی جذام در شهر برگن، با ادای احترام و تأسف، جسمی خارجی‌ــــ‌‌قطره‌ی اشک مصنوعی‌ــــ‌را وارد چشم خود می‌کند. داخل‌شدن قطره به چشم غشاء آن را می‌سوزاند و قطره‌هایی از اشک واقعی ایجاد می‌کند، دست به سمت چشم برده می‌شود…
پیوند خارجی (تأسف غیرواقعی) به بررسی آنیموت (l’animot: هویتی میانه‌ای/موجود دوگانه‌ی هیولائی)ــــ‌ترکیبی جعل‌شده توسط دریدا برای ایجاد پیوندی فرهنگی میان امر حیوانی و امر زنانه‌ــــ‌می‌پردازد. مخاطبانِ این اجرا شاهد نوعی کُنش [دال بر] بزرگداشت/یادآوری هستند: موی خرگوشی سلاخی‌شده و موی هنرمند آرام‌آرام به بدنِ یکدیگر می‌چسبد و این‌گونه زبان‌هایی را که [این دو] بدان نگاشته شده‌اند به یکدیگر ترجمه می‌کنند.
این اجراء ایده ی اصلی مقاله‌ای است با عنوان «برانگیختن اشک‌ها: به اجراء درآوردنِ تاریخ گریستنِ مصنوعی» که در کنفرانس «اشک‌ها در هنر اجراء» در مؤسسه‌ی ملی تاریخ هنر پاریس-سوربن (مارس ۲۰۱٤) و همچنین کنفرانس سالانه‌ی تاپرا در دانشگاه رویال هولووی لندن (سپتامبر ۲۰۱٤) ارائه شد.
ــــــــــــ
(*)«حکمی جدی در مخالفت با کاشف باکتری جذام (گرهارد آرمائر هانسن) در سال ۱۸۸۰ صادر شد.»| وگلسانگ، تی. ام. « تاریخ پزشکی.» ژورنال‌های کمبریج. دوره‌ی ٧، ش ۲ (۱۹۶۳): ۱۸٤.
مواد خرگوش مرده، اشک مصنوعی، نمک، سنجاق ته‌مرواریدی و موی انسان
محل نمایش موزه‌ی جذام و بیمارستان سنت جورج، برگن، نروژ (۲۰۱۳)
عکس بیارته بیورکوم و مارکو تشکه
ــــــــــــ
https://www.tracikellyartist.com/xenograftie-artificial-sorrow-1/uencfmfj5by8fr5244e6sbx7dt1fsm-ndf7h
