نمایشگاه مشارکتی تریسی کِلی و ریانون جونز عمل نوشتن را به عنوان یک کار پویای تجسمی و مواجهه‌ای زیسته ارائه می‌کند. این مجموعه در گالری گِلس‌تنک دانشگاه آکسفوردبروکس نمایش داده شده و جایگاه نوشتن و ارتباط آن را با فرآیندهای جنسیت‌بخش و محیط طبیعی مورد توجه قرار می‌دهد. ساخت آثار در سه مکان صورت گرفته است‌ــــ‌گودالی از معادن گچی در کمبریج‌شایر، پلکان و تخته‌سیاه دست‌نخورد‌ه‌ی یک مدرسه‌ی ویکتوریایی قدیمی در میدلند‌شرقی و بدن خود هنرمندان. بیشتر قسمت‌های کار شامل حرکاتی اجرائی است که به کمک عکس یا ویدئو ضبط و بسط یافته‌اند. شیوه‌ی نمایش بسیاری از عکس‌ها به تقلید از طبیعت شکلی لایه‌لایه داشته و مشابه با چینه‌های زمین کار شده‌اند بطوریکه تصاویر به طور جزئی و فقط در کناره‌ها قابل رؤیت‌اند. علی‌رغم اینکه پروژه‌ی اشتراکی این دو هنرمند به نوشتن می‌پردازد، آن‌ها هرگز کلمات با معانی مشخص را دستمایه کار خود قرار نمی‌دهند (به استثناء اسم دو هنرمند که به عنوان بخشی از گرافیک عنوان نمایشگاه کار شده است). هدف پرداختن به چیزهایی است که پیش از تولید متن وجود داشته، در آن‌ها غور می‌کنند و به نوشته با استفاده از حرکات، مواد و سطوحْ نزدیک می‌شوند. عکس‌ها از قواعد نگارشیِ مرسوم تبعیت کرده و با شیوه‌هایی چون تکرار، جمله‌بندی، علائم نوشتاری و بخصوص جهان مستقلِ پرانتز‌ها نمایش داده می‌شوند. آثار در حدفاصلی از مستندنگاری، اجراء زنده و یک کار پژوهشی قرار می‌گیرند. این نمایشگاه پاسخی مفهومی به گالری گِلس‌تنک به استعاره از آکواریوم بوده و درعین نمایش بقایای گچیِ موجودات دریایی، به کمک مرزهای جابجاشونده عکاسی، طراحی و مجسمه، محیط‌زیست زنده‌ای برای اندیشیدن خلق می‌کند.
ــــ
https://www.brookes.ac.uk/about-brookes/events/kelly—jones/
